"... αρκεί και λιγότερο από το τίποτα για να ρίξει από την κορυφή του παραδείσου στα αβυσσαλέα βάθη της κόλασης όποιον λαχταράει τη δόζα των θεών."

Η έλξη των ετερωνύμων είναι ό,τι πιο συνηθισμένο στον έρωτα. Είναι όμως εφικτό να διατηρηθεί αυτή η έλξη μέσα στην καθημερινότητα της ζωής; Μάλλον όχι, ακόμα κι αν οι εραστές -ο Κάρολ και η Λουκρητία σ\' αυτή την ιστορία- είναι δυο πλάσματα πρόθυμα ν\' αγαπήσουν με τη μεγαλύτερη ορμή και αφοσίωση που υπάρχει στον κόσμο και αποφασισμένα να μην αναζητήσουν πουθενά αλλού την ευτυχία...

Στην αρχή, όλα πείθουν ότι η απόλυτη ευτυχία μπορεί να υπάρξει: ναι, ίσως· μόνο που είναι απίθανο να έχει και διάρκεια... Ο έρωτας πολύ γρήγορα μπορεί να πληγωθεί, να πληγώσει, να φτερουγίσει μακριά, να ξαναγίνει άπιαστο όνειρο και μακρινή ουτοπία.

Η Σάνδη στη "Λουκρητία Φλοριάνι", αυτό το μικρό αριστούργημα, το κατεξοχήν εμπνευσμένο από το δεσμό της με τον Φρειδερίκο Σοπέν έργο της, μας βεβαιώνει πως όλα θα εξελιχθούν απόλυτα φυσιολογικά και χωρίς εκπλήξεις - "όπως στην πραγματική ζωή". Να όμως που ακόμα και μια (κατά τη συγγραφέα) απλή αφήγηση "οικείων" καταστάσεων μπορεί να ξαφνιάζει...